V SA/WA 1043/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Piotr Kraczowski (spr.), Sędzia WSA – Krystyna Madalińska-Urbaniak, Sędzia WSA – Dorota Mydłowska, Protokolant – Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2010r. sprawy ze skargi S. M. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia … stycznia 2010r. nr … w przedmiocie zmiany w budżecie gminy oddala skargę.

Rada Miejska w T. …stycznia 2010 r. – działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 4, art. 57 i art. 61 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 212 i art. 212 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) – podjęła uchwałę Nr … w sprawie zmiany Uchwały Budżetowej na 2010 r. W § 1 pkt 2 uchwała zwiększyła plan wydatków budżetowych o kwotę … zł oraz dokonano przeniesień wydatków zgodnie z załącznikiem nr 2. W załączniku nr 2 pod punktem 10 napisano: „W rozdziale 90005 zwiększa się limit wydatków o kwotę … zł w tym: § 4300 zmniejszenie o kwotę … zł kosztów pozostałych usług komunalnych § 4590: zabezpieczenie kwoty … zł na ugodę pozasądową”.

Pismem z … lutego 2010 r. S. M. (zwany dalej: skarżącym) wezwał Radę Miejską w T. do usunięcia naruszenia prawa. W jego opinii powyższa uchwała usankcjonowała – nieważną z mocy prawa – ugodę zawartą … stycznia 2010 r. pomiędzy Gminą T. a Z. D. i K. S. Gmina zobowiązała się na mocy wskazanej ugody zapłacić Z. D. i K. S. kwotę … zł. Skarżący wskazał, że okoliczności i podstawa faktyczna i prawna ugody są na tyle niejasne, że Skarbnik Gminy odmówiła kontrasygnaty ugody, która jest niezbędna dla ważności takiego zobowiązania Gminy, co wynika z art. 46 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym.

Rada Miejska w T. pismem z … marca 2010 r. nr … odpowiedziała na wezwanie skarżącego z … lutego 2010 r., informując, że Komisje Rady Miejskiej w T. jednogłośnie opowiedziały się za utrzymaniem Uchwały z … stycznia 2010 r. Nr …

Skarżący pismem z … marca 2010 r. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na Uchwałę Rady Miejskiej w T. z … stycznia 2010 r. Nr … w sprawie zmiany Uchwały Budżetowej na rok 2010, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Skarżący w skardze ponownie wskazał, iż kwestionowana uchwała unormowała prawnie ugodę z … stycznia 2010 r., mocą której Gmina T. zobowiązała się do zapłaty na rzecz spółki „D.” kwoty … zł. Ugoda ta zawarta została z naruszeniem prawa, bowiem nie ma na niej kontrasygnaty skarbnika gminy, koniecznego dla ważności ugody. W treści samej ugody burmistrz zapewnił stronę tej ugody, że stosowana uchwała zapadnie na sesji Rady Miejskiej w T. Tak więc treść ugody i jej realizacja uwarunkowana została od zdarzenia przyszłego, niepewnego. W opinii skarżącego zaskarżona Uchwała w sposób oczywisty narusza interes prawny i uprawnienia skarżącego, bowiem jej treść implikuje zachowanie Gminy wobec skarżącego i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Skarżący wskazał, że … stycznia 2010 r. burmistrz T. wystosował do skarżącego „Wezwanie do zapłaty” na kwotę przekraczającą … mln zł. W wezwaniu wskazano, iż na żądaną kwotę przez Gminę składa się także kwota … zł jako „należność na rzecz firmy „D.. Z. D. i K.S.” s.c.

Organ w odpowiedzi na skargę z … kwietnia 2010 r. wniósł o odrzucenie albo oddalenie skargi jako nieuzasadnionej. Zdaniem organu skarżący nie ma interesu prawnego do wniesienia skargi na przedmiotową Uchwałę, ponieważ ten dokument nie narusza prawa lub uprawnienia skarżącego i dlatego powinna być odrzucona. Także ze względów merytorycznych jest nieuzasadniona, ponieważ zawarta ugoda z … stycznia 2010 r. jest porozumieniem cywilno – prawnym i nie narusza interesów skarżącego. Z treści tej umowy nie wynikają żadne obowiązki dla skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

skarga jest niezasadna.

W myśl przepisu art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej: u.s.g.) – każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Wniesienie skargi do sądu możliwe jest w świetle przytoczonego przepisu po spełnieniu określonych w warunków formalnych. Do warunków tych ustawodawca zalicza bezskuteczność uprzedniego wezwania organu gminy do usunięcia zarzucanego naruszenia oraz wykazanie się naruszeniem interesu prawnego.

Warunek wezwania organu do usunięcia naruszenia skarżący spełnił. Jak wynika z akt administracyjnych, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wystosowane zostało przez skarżącego do Rady Miejskiej w T. … lutego 2010 r. Rada zajęła stanowiska co tego wezwania w piśmie z …marca 2010 r. Skarga wniesiona została … kwietnia 2010 r., a więc z zachowaniem terminu określonego w art. 53 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a).

Drugi warunek – wykazanie się naruszeniem interesu prawnego nie został przez skarżącego spełniony.

Prawo do zaskarżania uchwał organów gminy do sądu administracyjnego przysługuje tym, którzy wykażą się konkretnym, indywidualnym interesem prawnym wynikającym z określonej normy prawa materialnego. Wnoszący skargę obowiązany jest, oprócz wskazania niezgodności z prawem uchwały lub zarządzenia organu gminy, wskazać również naruszenie przez uchwałę konkretnego interesu prawnego lub uprawnienia, wynikających z regulacji materialnoprawnej. Legitymacja skargowa wywodzona z art. 101 ust. 1 u.s.g. nie przysługuje z tytułu samej przynależności do wspólnoty samorządowej. Interes prawny skarżącego musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego.

Konieczność wykazania przez skarżącego naruszenia własnego, konkretnego interesu prawnego podkreślana jest także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. wyroki: z 3 września 2004 r., OSK 476/04, nie publ., z 22 lutego 2006 r., II OSK 1127/05, nie publ. oraz z 18 stycznia 2007 r., II OSK 1627/06, nie publ.). Wskazuje się ponadto, że do wniesienia skargi nie legitymuje stan jedynie zagrożenia naruszeniem (wyrok z 4 lutego 2005 r., OSK 1563/04, nie publ.) oraz że naruszenie interesu prawnego nie oznacza obowiązku uwzględnienia skargi; obowiązek jej uwzględnienia powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia jest związane z jednoczesnym naruszeniem przepisu prawa materialnego (wyrok z 18 stycznia 2007 r., II OSK 1627/06, powołany wyżej). Ponadto o tym, że pogląd ten jest trafny, a zaskarżanie aktów administracyjnych na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. jest dopuszczalne tylko w odniesieniu do tych, którzy wykażą się konkretnym, indywidualnym interesem prawnym wynikającym z określonej normy prawa materialnego i że jest to zgodne z Konstytucją świadczy wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 16 września 2008 r. sygn. akt SK 76/06.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stwierdził, że skarżący w sprawie wskazał jedynie na interes faktyczny, polegający na tym, iż zawarcie przez Gminę ugody z …stycznia 2010 r., a następnie podjęcie zaskarżonej Uchwały z … stycznia 2010 r. w sprawie zmiany budżetu spowodowały, że do skarżącego burmistrz T. wystosował „wezwanie do zapłaty” … mln zł na którą składa się m.in. kwota … zł na którą opiewała powyższa ugoda. Skarżący nie wykazał jednak konkretnego przepisu prawa, którego złamanie przez Radę godzi w jego indywidualny interes prawny. Z pewnością takiego interesu prawnego skarżący nie może wywodzić ze wskazanego w skardze art. 46 ust. 3 u.s.g. zgodnie z którym – jeżeli czynność prawna może spowodować powstanie zobowiązań pieniężnych, do jej skuteczności potrzebna jest kontrasygnata skarbnika gminy (głównego księgowego budżetu) lub osoby przez niego upoważnionej. Przede wszystkim dlatego, że przepis ten nie dotyczy jakichkolwiek uprawnień lub interesu prawnego skarżącego. Ponadto należy zauważyć, że – wbrew twierdzeniom skarżącego – z akt administracyjnych sprawy wynika, iż na zawartej ugodzie z … stycznia 2010 r. znajduje się kontrasygnata skarbnika gminy T. B. T., a zatem przepis art. 46 ust. 3 u.s.g. nie został naruszony.

W tej sytuacji z powodu nie wykazania przez skarżącego legitymacji do wniesienia skargi brak było podstaw do uwzględnienia skargi.

Z tych względów i na podstawie art. 151 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji.